Retranca

E non, a retranca non está no resultado, que podería ser tamén, senón na sutil forma de reivindicar de novo apoio institucional para o Deportivo da.... Pura e fina ironía galega.

Puxa...

Chega o Sporting á Coruña. Tras dez anos de espera, o conxunto asturiano recupera o seu sitio natural. Por afección, por tradición, por canteira, por xustiza... Chega un club de Primeira.
Crecín alucinando co Dream Team de Cruyff, amando e presumindo das cores do meu equipo e admirando outras, entre elas, as do Sporting. Influíu que meu pai lembrara as habilidades de Quini, tamén aqueles partidos dos yogurines de García Remón no Canal Plus ou o meu respecto cara aos clubs que coidan tan ben a canteira. Sempre imaxinaba que sería deste equipo se non se tivera que desfacer daquela de Luis Enrique, Abelardo, Manjarín, Juanele, Felipe, Iván... E logo de David Villa ou de Pablo Amo.
Pero o destino quixo ser máis insistente aínda. O instituto regaloume un compañeiro incansable no seu orgullo sportinguista, a Facultade un amigo inseparable, asturiano e, como non, sportinguista; e Barcelona, un encanto de Granollers, con sangue astur e corazón vermello e branco. Que en Londres compartira festas cun coruñés de familia asturiana e alma no Molinón non podía ser máis que unha confirmación. Todos eles axudaron a que este equipo se convertera en algo máis que admirado e a que me interesara todos os domingos polos seus resultados. Todos eles, e toda esa afección que esta fin de semana encherá A Coruña de sidrina e a auténtica esencia deste maldito deporte. E aínda que eu non poda gozar da festa que algúns (os de sempre) pode que intenten estragar, Xixón xa espera en marzo.

PUXA SPORTING... E FORZA DÉPOR!!!

Basta xa!

Horror! Os árbitros van contra nós, conspiración contra o club, persecución, "no quieren que ganemos"... Pero por favor, coa de Ligas que perdemos xa por culpa dos colexiados. Basta xa, por favor!