Entroido (IV) - Os xeques árabes

Cargados de cartos, con seguridade privada e... ¿que coño facía a Virxe María (primeira pola dereita) con estes poderosos árabes e musulmáns?

Entroido (III) - San Fermín

O doado dos traxes sanfermineros contrastaba coa obra mestra do noso touro, un animaliño manso que servía tamén de carro para as bebidas. Ao pobre, foille prohibida a entrada nalgún bar, pero non a nós, que cantamos as cancións propias da festa pamplonica en todas as tascas... e en todas as igrexas. Pero o mellor, sen dúbida, foi ver correr centos de persoas detrás do noso touro polas rúas máis céntricas da cidade. Foi un 'encierro' masivo, popular e divertido que mereceu incluso comentarios na prensa coruñesa e fotos con varios admiradores. Un exitazo!

Entroido (II) - Os Tonechos

E que dicir destes dous! Máis mérito aínda que o disfraz tiñan as súas imitacións. Entrando nun bar gótico, a un deles ocorreuselle dicir: "Papá tío, marchamos de aquí que isto é un velatorio!". Había que ver a cara dos presentes. Inimitables.

Entroido (I) - New Team

Rematadas (por fin!!!) as festas do Nadal, achéganse moito as do Entroido, unha das preferidas para min e para a maioría dos meus amigos e colegas varios, verdade? Para motivar un ano máis á peña carnavaleira, aquí comeza unha serie para recordar os mellores disfraces dos últimos anos. O primeiro é este de 'Campeones'. Aínda que na foto non se aprecia moito, estaba Oliver, Benji (aí se lle ve a gorra), Patty (con diadema incluída), Mark Lenders e todo o equipo do New Team, con dorsais e todo. O éxito acadado durante aquel Entroido foi o resultado dunha semana de traballo. Debuxando, pintando camisetas... Ata a música nos acompañou. "Allá van con el balón en los pies...". Lembrades?

Seleccións

Houbo medios que falaron de “fracaso” e “partidos que no interesan a nadie” para referirse aos encontros das seleccións 'autonómicas' da pasada semana. Outros insistiron en que hai cousas máis importantes nas que gastar os cartos, nunha afirmación tan real como demagóxica. Eu tampouco quero que gasten un peso en financiar a Igrexa, en facer certos programas de televisión ou en pagarlle soldos millonarios a ex presidentes... pero non me queda outra que achantar. O que me pregunto eu é se son iguais de criticables os partidos das seleccións estremeña, murciana ou andaluza -con campos baleiros e moitísimos xogadores negándose a participar- que aqueles que reunen 28.000 espectadores nun estadio que non se enche desde que xogaba Mostovoi ou xuntan 40.000 persoas un sábado previo a fin de ano. Pero claro, disque estes últimos son actos “politizados”. Evidentemente, e tan politizados. O estraño sería ver 30.000 persoas vendo un partido de Murcia ou Extremadura, ou reclamando a súa oficialidade. Porque hai diferenzas... ¿Ou non?