Máis contentos

Volve Caparrós e chega a un Riazor máis contento do que el deixou. É curioso comprobar como unha das tempadas de maior sufrimento para o Dépor é tamén a da reconciliación cunha bancada orgullosa.

Porque Caparrós salvou o equipo sen problemas, pero a súa etapa deu para moito máis. Amolou e desvalorizou os xogadores con maior peso. Prescindiu de Coloccini, Manuel Pablo ou Duscher, ao que primeiro expulsou e logo recuperou cando veu de preto o descenso. Dixo apostar pola canteira, pero Xisco e Carril acabaron cedidos, Iago mareado e os seus adestramentos cos alevíns remataron en canto renovou. Encheu a boca falando de proxecto mentres lle facía as beiras ao Osasuna para acabar marchando antes do previsto. Deu titulares e polémicas a esgalla e enfrontouse á afección tras unha suicida semifinal de Copa co seu querido Sevilla. E acabou presumindo da salvación dun equipo con Capdevila, Duscher ou Andrade como base. Unha salvación coa que seguro que Lotina non sacará peito. ¿Fútbol? Riazor recupérao pouco a pouco. O de Caparrós era outra cousa.

*Publicado en LV

Destino e esforzo

*Hai tres anos, unha lesión de Tristán convenceu a Irureta para completar as convocatorias do Dépor cun dianteiro do filial. Alí estaba Jonathan Carril, pichichi da Terceira. Era a súa oportunidade, pero unha sanción de catro partidos provocou que Jabo apostase por Xisco, outro prometedor canteirán. Pouco despois, a ausencia de Luque obrigaba a concederlle a titularidade a un dos rapaces, pero Jonathan tiña un precontrato co Atlético, rival en Riazor. Entre dúbidas legais e castigos de altas instancias, Carril volveu quedar fóra. Xisco debutou no once e demostrou a súa valía. No seguinte partido, anotou dous goles. Chegou para quedar, pero non dubidou en emigrar ao Vecindario para madurar e mellorar como poucos. Porque Xisco, como ante o Murcia, adoita estar sempre no momento xusto e no lugar adecuado. E non se equivoca. O destino xogou ao seu favor, pero todo o demais chegou da súa man. O domingo tivo o seu día grande. Por méritos propios.

*Tamén en LV. (Como me dixo un día un xogador: "No fútbol hai que estar no momento xusto e no lugar adecuado". Cantos quedarán no camiño...)